Editorial
ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ζούμε, έχουν ειδικό βάρος. Οι καταστροφές που βιώσαμε μες στο φετινό καλοκαίρι άλλαξαν την καθημερινότητά μας, αλλά κυρίως μετέβαλαν τον τρόπο που βλέπουμε πλέον τα πράγματα. Τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Και τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Ούτε η αυτογνωσία μας! Ποιος εγγυάται το αύριο; Ποιος παίρνει όρκο για την παγίωση μιας κατάστασης; Μολαταύτα, υπάρχει αμυδρό φως στο βάθος του τούνελ. Ακόμα κι αν ο κόσμος έρθει ανάποδα, είναι βέβαιο ότι το πνεύμα θα αμυνθεί. Ακόμα και αν οι αξίες που μας γαλούχησαν, νιώσουν ίχνη από αμυχές και πρώιμα ραγίσματα, η δύναμη του λόγου θα τα επουλώσει μονομιάς. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός της: να γιατρεύει, να ημερεύει, να λειτουργεί ως κατάπλασμα στις ρέουσες πληγές.
Αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις. Γιατί αμέσως μετά -σαν κάτι ν’ άστραψε στις παρυφές του νου- διέκρινα την αληθινή αποστολή. Μέσα στον ορυμαγδό που βιώνουμε καθημερινά, την απαξίωση προσώπων με κίνητρα μικροπολιτικά, τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας με στόχο την αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης, την αποθέωση του ήσσονος και του ευτελούς προς χάριν του συρμού, οι άνθρωποι του πνεύματος προβάλλουν αντίσταση. Ευτυχώς για όλους μας˙ η μελάνη δεν στέγνωσε στην πένα τους.
Κουτί της Πανδώρας η εποχή μας! Πίσω και κάτω από τους ρύπους -τα άσχημα και τα αποτρόπαια- φωλιάζει η ελπίδα. Η συνέχιση της έκδοσης της ΚΑΣΤΑΛΙΑ επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Μέσα στον πλουραλισμό των κατευθυνόμενων απόψεων, τη στρατευμένη πολυφωνία, τα διακροτήματα, τις κραυγές και τους θορύβους που οδηγούν στο πουθενά, επιτέλους η «άλλη φωνή». Αυτή που ρέει αβίαστα και ξυπνά μνήμες, παίζει ευχάριστα με τις ψηφίδες του λόγου που αναπαύονται ράθυμα στις όχθες ενός διαχρονικού Πακτωλού, δονεί συνειδήσεις, προσφέρει λύσεις στα αδιέξοδα, αναπαύει τον νου και ευφραίνει την καρδιά.
Πλούσια τα περιεχόμενα και σε αυτό το τεύχος: ποίηση, πεζός λόγος, επιγραμματικός λόγος, αναδρομές στο παρελθόν, τολμηρά βήματα στο μέλλον, έρευνα, βιβλιοπαρουσίαση, απότιση φόρου τιμής σε κάποιους που έφυγαν!