«Δέηση» του Χάρη Τοκατλίδη

Δ Ε Η Σ Η

Ασημοστάλες  το  μουντό  σύννεφο  σταλάζει
απάνω  στα  τρυφερά  γυμνά  σου  στήθη
και  μαύρα  ταξιδιάρικα  πουλιά
φτεροκοπούν  ολόγυρα  τρελά.

Ω  θύμισες  παλιές  ελάφια  μου  πουλιά
κάνω  μια  δέηση  στεντόρεια  για  σας.

Χρυσοστάλες  ο  ουρανός  σταλάζει
κι  ανάμεσα  στα  μαύρα  σου  μαλλιά
χρυσές  ανταύγες  φωσφορίζουν
και  χρυσομέλισσες  θροϊζουν.

Ω  θύμισες  παλιές  ελάφια  μου  πουλιά
τραγούδι  θα  κάνω  τον  πόνο  μου  για  σας.

Χρυσοπηγή  κρυστάλλινη  χρυσορροεί
λούζει,  ξεπλένει  το  λαβωμένο  σου  κορμί
απάνω  του  ασέλγησαν  εξουσίες  και  λαοί

Ω  θύμισες  αλλοτινές  ελάφια  μου  παλιά
για  σας  θα  κλαίω  θα  υμνώ  της  μοίρας  τα  στερνά.

Χάρης Τοκατλίδης